Corona Call

 

Daniël: ‘Wit Goud’ is een mockumentary over acteur Tarik Moree, een vriend van mij. De film gaat over de keuzes die hij maakt wanneer een pandemie ervoor zorgt dat hij al zijn acteerklussen, en hiermee al zijn dromen, vaarwel kan zeggen. Wat doet iemand als het water hem aan de lippen staat? Wat voor keuzes maakt iemand op het moment dat alles waar hij ooit van heeft gedroomd niet meer kan? Misschien ga je dingen doen die je eigenlijk nooit had willen doen. In de film besluit Tarik vanuit zijn opblaaskano een schimmig medicijn te gaan verkopen op de zwarte markt; niet alleen om een invulling aan zijn leven te geven, maar ook om financieel gezien zijn hoofd boven water te houden. 

 

Carmen: ‘Bettie van de thuiszorg’ is een luchtige film die in het superheldengenre past over een groot en belangrijk onderwerp. Het gaat over de gevolgen van corona en hoe we met elkaar omgaan in de zorg. Wanneer corona uitbreekt, worden zorgmedewerkers opeens als helden bestempeld. Bettie werkt altijd al heel hard, maar krijgt nu opeens een nieuwe vorm van waardering, waar ze heel erg van opfleurt. Tegelijkertijd vraagt ze zich af wat er met deze waardering zal gebeuren wanneer de situatie weer teruggaat naar hoe deze voor de coronacrisis was. 

 

Salma: ‘Pleinvrees’ gaat over een man met pleinvrees, die in tijden van de coronacrisis zijn kans ziet om voor een lege Dam te spelen. Normaal gesproken sluit deze man zich op in zijn huis; door zijn angst zit hij dan in een soort quarantaine. Mensen die bang zijn voor het coronavirus, doen nu eigenlijk hetzelfde. 

 

Carmen: In het begin van de coronacrisis kwam er opeens heel veel waardering voor de zorg; de zorgmedewerkers werden opeens als helden bestempeld. Mijn ouders, die allebei in de zorg werken en áltijd al heel hard werken, kregen nu opeens berichtjes van vage kennissen uit Amerika: ‘Oh, you’re such a hero, you’re amazing’. Deze ontwikkeling voelt heel onecht. Ik sprak met de directeur van de buurtzorg en hij beaamt dit gevoel. Zorgmedewerkers hebben heel weinig te zeggen over wanneer en hoe zij goed beschermd kunnen werken. De directeur vindt ons verhaal dan ook zo belangrijk en mooi dat hij er deel van uit wil maken. Hij wordt onze co-producent en gaat de crowdfunding helemaal aanvullen tot het streefbedrag. Het zal uiteindelijk ook Bettie van de Buurtzorg worden, in plaats van Bettie van de thuiszorg. 

 

Salma: Ik denk dat mensen nu wel behoefte hebben aan verhalen waarin ze zich kunnen herkennen en die zich in deze tijd afspelen. Angst heerst in deze tijd en dat is een nare emotie. Ik bedoel niet dat angst helemaal weggenomen moet worden, maar ik denk dat we ook in tijden van angst moeten blijven dromen. Juist in zo’n crisis waarin we geen zekerheid en geen vooruitzicht hebben, denk ik dat het belangrijk is voor de menselijke psyche dat we blijven streven naar iets. Dat geeft je een soort doel in het leven. Het gaat er niet om of je dit doel ook daadwerkelijk bereikt, maar dat er iets in jou blijft stromen: de vreugde en de hoop dat je het ergens voor doet. 

Daniël: Ik denk dat onze film relevant is om te maken, omdat we hiermee kunnen laten zien wat er potentieel kan gebeuren wanneer mensen hun dromen verliezen door een wereldwijde crisis. Wij zitten zelf ook in deze situatie. Het is dus niet alleen persoonlijk zeer relevant; zo’n beetje de hele wereld moet zijn dromen op dit moment bijstellen. Met deze film proberen we herkenning, en tegelijkertijd vervreemding van deze situatie te bewerkstelligen. Daarnaast laat de film zien hoe hard wij, specifiek als cultuursector, worden geraakt. Het is naar mijn idee belangrijk dat er geld naar cultuur blijft gaan en dat er mooie dingen worden gemaakt. Het is voedsel voor de geest. 

Salma: Ik had foto’s gezien van een muzikant op de lege Dam en vond dat een heel mooi plaatje. Ik wilde heel graag iets met het thema angst doen en het plaatje van die muzikant was in mijn hoofd blijven hangen. Toen ik de ‘Corona Call’ voorbij zag komen, dacht ik aan deze muzikant. Hij is wél buiten; betekent dat dat hij geen angst ervaart? Toen kwam ik op het idee om het om te draaien: deze situatie neemt de angst voor de man juist weg. 

 

Daniël: Toen ik de ‘Corona Call’ tegenkwam, ben ik met twee vrienden, Thomas van Luin en Tarik Moree, gaan brainstormen. Tarik had net een opblaaskano gekocht en we begonnen grappen te maken over het dealen van wc-papier vanuit deze kano. Toen bedachten we dat het leuk zou zijn om hier echt iets mee te doen, maar dan wel met een serieuze inslag. We vervingen het wc-papier voor een schimmig medicijn en lieten Tarik, net als in het echt, compleet werkloos zijn. Wit Goud was geboren. Doordat de film fictief is en geen echte documentaire, zitten we niet vast aan de realiteit. We hebben meer speelruimte, kunnen het verhaal groter trekken en het onderwerp wat universeler maken. Zo blijft de film hopelijk langer relevant. 

Carmen: 

De ontwikkeling van de veranderde houding tegenover de zorg viel me meteen vanaf het begin van de coronacrisis op. Ik vroeg me af wie wél iets zou hebben aan deze vorm van waardering en kwam toen op het personage van Bettie. Met dit personage in gedachten bedacht ik me hoe interessant het zou zijn om het superhelden genre hierbij te betrekken.  

Daniël: Je merkt dat er heel veel dingen zijn uitgesteld en afgezegd, wat ik heel jammer en lastig vind. Natuurlijk is er ook een positieve kant, nu we via de oproep van de ‘Corona Call’ de kans krijgen om een film te maken. Doordat veel ander werk is opgedroogd hebben we meer tijd om aan dit soort projecten te besteden. We waren in eerste instantie van plan om een deel van de teaser op de grachten te gaan draaien, maar dit kon niet doorgaan, omdat de grachten toen nog verboden gebied waren. Verder vallen de verschillen tot nu toe mee, maar ik weet niet hoe open de maatschappij weer is wanneer we gaan draaien. 

 

Carmen: Ik merk dat er veel onzekerheid is. We hebben ook heel lang gewacht met het vaststellen van een draaiperiode, omdat we eerst aan wilden kijken hoe de coronacrisis zich in Nederland zou ontwikkelen en wat de mogelijkheden zouden zijn met betrekking tot het filmen. Die onzekerheid is natuurlijk bloedirritant, omdat je geen lange termijnplanning kunt maken. In het begin heb ik ook veel telefonisch contact gehad met de scenarist en ik merk dat dit af doet aan het hele proces, je mist namelijk de persoonlijke connectie die met film maken heel belangrijk is. Doordat veel dingen niet doorgaan ben ik nu de hele zomer vrij, waardoor ik dit project nu kan oppakken, Hier ben ik heel dankbaar voor. 

  

Salma: Met betrekking tot de crowdfunding benader je mensen persoonlijk. Vaak hoor je dat mensen zeggen: ‘Ik wil je graag supporten, ik wil het delen, maar door deze crisis zit ik zelf een beetje krap bij kas’. Dit begrijp ik heel goed. Toch heb ik gemerkt dat als het einde in zicht is en de laatste uren ingaan, sommige mensen toch ineens geld storten. Wat betreft het film maken zelf, merk ik dat mijn klussen allemaal niet doorgaan. Ik krijg er echter tijd voor terug, waardoor ik bijvoorbeeld dit project kan doen. Er komt meer ruimte voor andere dingen. Je hebt nu minder keuzes en minder opties, waardoor je ideeën die je normaal niet had uitgewerkt of voorbij had laten gaan, zoals deze Corona Call, nu wel kunt uitwerken. Ik denk dat mensen in deze periode hebben gemerkt dat het hebben van minder opties ook kan helpen bij het komen tot nieuwe ideeën. 

 

De crowdfunding van Daniël en Salma is inmiddels afgelopen en gehaald.

De crowdfunding van Carmen loopt nog een paar dagen:

Tekst: Valérie Hoffmann