06-07-2020

VERS magazine

5 vragen aan... Manju Reijmer

In '5 vragen aan…’ gaat VERS Magazine op zoek naar de personen áchter het werk. We benaderen jonge makers die je mogelijk al kent, maar over wie je nu eens wat meer te weten kan komen. Deze keer spraken we met scenarioschrijver Manju Reijmer (29), die de afgelopen jaren verschillende populaire webseries creëerde, zoals De slet van 6VWO (sinds 2017), Vakkenvullers (2018-) en Vermist! (2019-). 


Hey Manju! Wie of wat zorgde ervoor dat jij scenarioschrijver bent geworden? 
Op mijn zestiende keek ik voor het eerst de tienerserie The O.C., uit 2003. Ik raakte toen zo hyped om te kijken en het met vrienden over die show te hebben, dat ik dacht: dit is het, ik wil dit maken, ik wil weten hoe zoiets gemaakt wordt. Nou, scriptschrijver bleek dus een beroep te zijn. Josh Schwartz, die The O.C. schreef, was destijds de jongste scriptschrijver die een eigen serie had. Hij was een voorbeeld, ik wilde net als hij al zo jong mogelijk zó goed worden. Het klinkt cliché, maar sinds The O.C. heb ik nooit iets anders gewild dan scriptschrijven. Eigenlijk heb ik ook geen andere talenten, haha, ik zou echt niet weten wat ik anders zou zijn geworden.

Kun je ons uitleggen hoe jouw schrijfproces precies in zijn werk gaat? 
Ik ga uit van een vaste verhaalstructuur, waarbij ik mijn series al van tevoren in aktes verdeel en alvast uitschrijf wat iedere aflevering aan plotpunten nodig heeft. Zo’n plotpunt is bijvoorbeeld de ‘dreiging’ aan het begin van je verhaal. Neem The Lion King. Daarin krijgt de kijker al snel te maken met Scar, de evil guy die niet blij is dat Simba geboren is. Dat is je dreiging. Vervolgens wordt de ‘status quo’ verbeeld, waarin de kijker ziet hoe het leven van jouw personage is, nog zonder dat de dreiging de wereld inkomt. Daarna volgt het ‘inciting incident’, wat meestal betekent dat deze dreiging – Scar dus – de wereld van je personage inkomt en de status quo van je verhaal doet veranderen. Dit soort plotpunten zijn handvatten, checkpoints – boxjes die je af kunt vinken voor je script. Als ik zo’n plotpunt vergeet, mis ik heel vaak een belangrijk moment voor mijn verhaal. Maar als ik de plotpunten op een rijtje zet en mijn geschreven verhaal daar langs leg en eventueel op bijwerk, dan kom ik meestal tot een spannender verhaal dan ik al had. 

In de Nederlandse tv-wereld heerst trouwens een enorme weerzin tegen deze gestructureerde manier van werken. Het zou de creativiteit en de vrijheid, een begrip dat sowieso heel belangrijk is in Nederland, belemmeren. En dat terwijl die vaste narratieve structuur juist mijn creativiteit kan stimuleren. Net voor ons gesprek zat ik bijvoorbeeld vast in mijn script, zo’n moment dat je denkt: ugh, ik ga hier nooit meer uitkomen. De plotpunten kunnen je op zo’n moment heel goed helpen: ik kijk even wat ik nog mis in mijn verhaal, zie vervolgens dat ik bijvoorbeeld nog een climax nodig heb, pas ergens wat aan in mijn verhaal en raak zo weer uit mijn writer’s block. 


Manju Reijmer (foto: Flora Woudstra Hablé)


Wat zou je beginnende scenarioschrijvers aan goede raad willen meegeven? 
Wees niet arrogant, doe je huiswerk, en luister vooral naar de feedback die je gegeven wordt. Schrijven is echt een ego-fuck: meestal denken we dat we gelijk het beste verhaal ooit moeten schrijven. Maar als iemand vervolgens zegt: ‘Hé Manju, hier in je verhaal klopt iets niet’, dan moet ik dus niet gaan zeggen dat die persoon er geen idee van heeft, omdat ik zogenaamd het beste verhaal ooit geschreven heb. Nee, dan ga ik naar die feedback kijken, want misschien zit er wel wat in. 

Er zijn zóveel goeie schrijvers in Nederland, maar vaak willen ze alleen maar hun eigen ideeën op papier zetten. Dat is niet waar het werk ligt. Scenarioschrijven, als vak, betekent dat je in opdracht van moet kunnen schrijven. Zeker bij de grotere producties. De dramaturg, de regisseur, de eventuele andere schrijvers – zij moeten zich allemaal kunnen vinden in jouw verhaal. Schrijf dus niet alleen maar wat jij wil schrijven, maar zorg dat je openstaat voor andermans ideeën. 

Stel dat je iets zou mogen veranderen aan de Nederlandse film- en tv-wereld. Wat zou dat dan zijn?  
Ik zou eens wat introspectie willen zien! Er heerst in onze films en series een soort oppervlakkigheid verkleed als realisme, maar dat beeld is juist behoorlijk out of touch met de werkelijkheid. Soms zie ik het nieuws en denk ik: Nederland staat in brand. Maar dan zie ik daar vervolgens helemaal niets van terug in de films en series die we maken. Er vindt daar volgens mij veel te weinig verdieping plaats naar wie we zijn en naar wat er allemaal in Nederland gebeurt. Te vaak zie ik weer hetzelfde rooskleurige Amsterdamse wereldbeeld. Ik zou dus heel graag willen dat de media wat meer bewust worden van de subjectiviteit waarmee we in films en series onze cultuur verbeelden. 

Tot dusver heb je behoorlijk succes gehad met webseries als De slet van 6vwo en Vakkenvullers. Heb je op dit moment nog een onvervulde droom als schrijver, of ben je compleet tevreden? 
Ik zou heel graag nog eens een Disney animatiefilm willen schrijven, al is dat een droom die waarschijnlijk niet heel snel, of ooit nog, gaat uitkomen. Ik heb wel een luxepositie hoor, want De slet van 6 VWO en Vakkenvullers waren twee projecten die ik heel graag wilde maken, die ik kon realiseren en waarin ik kon vertellen wat ik wilde. Eigenlijk ben ik nu dus best wel even satisfied, zeker omdat beide series een behoorlijk publiek hebben bereikt. Dat betekent overigens niet dat ik nu klaar ben. Ik ga lekker door de komende tijd, er komt nog genoeg aan!


Tekst: Benne van de Woestijne

 

 

VERS VOLGEN

     

SCHRIJF JE IN
VOOR DE NIEUWSBRIEF