24-07-2021

VERS magazine

In gesprek met de genomineerden van de VERS Awards #3

Op 6,7 en 8 augustus viert VERS haar 25-jarig jubileum! Op deze data zullen ook de VERS Film Awards plaatsvinden, waar in totaal vijftien genomineerde regisseurs zullen strijden om de juryprijzen voor Beste Film, Beste Cinematografie en Beste Montage. De redactie sprak deze keer met de genomineerde makers Leendert Roosenbrand (Aardbei) en Rachel van Bruggen (Demi).



AARDBEI – LEENDERT ROOSENBRAND 

Eén van de vijftien genomineerden is de autodidacte filmmaker Leendert Roosenbrand. Aardbei is zijn tweede kort film en vertelt het verhaal van een smoezelig hotel waarin gasten en medewerkers kennis maken met het noodlot, oftewel een oude dame die in de lobby van het hotel achter een fruitautomaat zit. Onverschillig drukt ze op de knoppen terwijl de afbeeldingen beslissen over leven en dood.
 

Aardbei is een bijzondere film, grappig en een tikkeltje duister tegelijk. Hoe ontstond het idee voor deze film?

“Per week heb ik wel drie ideeën voor korte films en grapjes waar ik iets mee wil doen. Het meeste verdwijnt ook weer, maar als het idee leuk of interessant genoeg is ontwikkelt het zich verder. Aardbei is daar een goed voorbeeld van. Ik vond het een leuk idee om iets onschuldig te laten beginnen, zoals een vrouw die in het hotel incheckt, en opeens gaat alles van kwaad tot erger. Iets waar ik tegen aanliep, is dat ik mezelf onvoldoende heb afgevraagd wat de boodschap van de film is. Daardoor blijft het, vind ik nu achteraf, allemaal iets te plat. Ik ben heel erg opgegaan in de kunst: het moest er mooi uitzien. Dit is tegelijkertijd wel meteen iets waar ik ook trots op ben, ik heb veel tijd en energie gestopt in het maken van een film die er vet uitziet.”
 

Er wordt niet gepraat in Aardbei, vanwaar deze keuze? 

“Helemaal in het begin was er nog wel een dialoog in de film, maar op een gegeven moment besefte ik me dat wat ze tegen elkaar zeiden helemaal niet relevant was. Ik was aan het worstelen met het schrijven van een dialoog en toen dacht ik: wat gebeurt er als ik het eruit haal? Uiteindelijk is de film vooral laten zien in plaats van vertellen, en ik denk dat dat zonder dialoog beter naar voren komt.”
 

Je bent een autodidacte filmmaker: wat was je drijfveer om films te gaan maken?

“Ik maakte eerst muziek, maar na het meedoen aan het televisieprogramma Beste Singer Songwriter had ik het gevoel dat dat klaar was en dat vond ik prima. Toen een vriend van mij, die in de filmwereld zit, vroeg of ik naar zijn script kon kijken, besefte ik dat films maken ook een manier van verhalen vertellen is. Ik heb altijd al wel geschreven, van freelance tot voor mezelf, maar dit voelde als een leuke en uitdagende manier om verhalen te vertellen. Ik realiseerde me daarna echter dat niet veel mensen staan te springen om een film te maken van iemand die daar nog geen ervaring mee heeft, dus toen ben ik het zelf gaan regisseren. Dit was een van de leukst dingen die ik ooit heb gedaan: op de set staan met een leuke club mensen en samen iets moois maken. Het lastige aan autodidact zijn is dat ik geen netwerk heb opgebouwd, vooral in het contact met producenten. Aan de andere kant heeft onervaren zijn het voordeel dat ik vaak denk: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik kan het wel.” Ik vind het een leuke uitdaging om voor weinig geld films te maken. Je moet creatiever te werk gaan en t vaak water bij de wijn doen!”
 

Hoe kwam je op het idee om mee te doen aan de VERS Awards, de award show die volledig is gericht op de maker van morgen?

Ik kende VERS al best een tijdje, maar toen iemand de VERS Awards doorstuurde kwam het echt op m’n radar. Ik denk dat VERS mij kan helpen bij het opbouwen en onderhouden van een netwerk, iets dat nog ontbreekt omdat ik geen filmopleiding heb gevolgd. Ik heb meer behoefte om me te verbinden met mensen die op dezelfde startpositie staan en op een gelijke manier films willen maken als ik. Vandaar dat ik lid ben geworden van VERS en meedoe met de Awards.”



DEMI – RACHEL VAN BRUGGEN

“Na het behalen van haar Master Filmstudies, studeerde Rachel van Bruggen in 2020 af aan de Filmacademie met Demi, de korte film die ze schreef en regisseerde.
De film vertelt het verhaal van Demi (23), een eigenzinnige vrouw die zwanger raakt van een vrijgevochten muzikant. Wanneer ze gek wordt van haar over-beschermende ouders, besluit ze op een dag te vluchten op haar scooter.”
 

Hoe ben je op het idee van de film Demi gekomen en zit er een boodschap achter? 

“Vanuit het team, de producenten en de schrijver Lasse Feijen, waren we op het beeld gekomen van een meisje dat vertrekt op haar scooter. Vanaf dat beeld zijn Lasse en ik verder gaan schrijven. We wilden graag een sterk hoofdpersonage, iemand die alle kanten uitschiet. Toen is langzamerhand het idee ontstaan van een meisje dat zwanger is en eigenlijk nog niet in staat is om een kind op te voeden. We willen laten zien dat Demi als een sterker persoon is teruggekomen en dat ze niet meer op dezelfde manier over zich heen laat lopen als voorheen. Daarnaast wil ik graag dat je alle personages begrijpt, ook haar ouders die vervelend lijken maar het uiteindelijk wel goed bedoelen. De belangrijkste boodschap die ik met de film wil geven is dat het goed is om uit je vertrouwde omgeving te gaan en steeds weer nieuwe plekken en nieuwe mensen te ontdekken, dan pas kun je groeien en nieuwe inzichten opdoen. Vooral voor een meisje als Demi, die te lang onder de vleugels van haar ouders is blijven zitten, heeft het vertrouwen geremd in haar zelfstandigheid. ”
 

Je regisseerde niet alleen deze film, maar schreef ook, samen met Lasse, het scenario: liep je ergens tegen aan het in film- en schrijfproces?

“In het schrijfproces zijn we een lange tijd bezig geweest met het einde: of ze teruggaat naar haar ouders of juist haar eigen weg moet kiezen. Ook aan het personage van Demi hebben we veel aandacht besteed. Ik wilde graag een karakter dat je grotendeels begrijpt, maar waarvan je soms ook denkt: waar ben je mee bezig? Ik denk dat dit goed is gelukt.
Tijdens het filmen kwam Corona opspelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat er een lange tijd zat tussen de een-na-laatste en laatste draaidag. Dit maakte het lastig, maar we hadden het geluk dat we alle belangrijke shots al hadden gedraaid. Ik ben toen met de editor, Richelle van Loon, alvast begonnen. Ergens was het ook een voordeel, want zo konden we goed bepalen welke shots er nog nodig waren. Editen via Zoom raad ik alleen niemand aan!”
 

Je vertelt met je werk graag intieme verhalen waarin je empathie wil opbrengen voor elk personage. Dit is zeker terug te zien in Demi. Hoezo is dit zo belangrijk voor jou?

“Ik geloof over het algemeen dat als je ziet hoe mensen hun leven loopt, je beter begrijpt waarom ze ergens terecht komen. Het is niet zo zwart-wit dat mensen goed of slecht zijn. Als iemand wat slechts doet, heeft het vaak te maken met de verkeerde situatie waarin hij of zij opgroeit. Ik zou het fijn vinden als iedereen elkaar beter probeert te begrijpen, ondanks andere religies en normen en waarden. Ik zou deze visie graag willen laten terugkomen in al mijn personages, dat is veel interessanter dan iemand die alleen maar slecht is.”
 

Hoe kwam je op het idee om mee te doen aan de VERS Awards, die volledig is gericht op de maker van morgen? 

“VERS heb ik altijd voorbij zien komen toen ik begon met films maken. Ik heb in die tijd ook vaak oproepjes geplaatst op jullie website. Toen we Demi hadden gemaakt, hebben we vervolgens een plan gemaakt met leuke filmfestivals waar we de film in wilden sturen. VERS is voor mij een belangrijk festival in Nederland en ik ben trots dat we zijn genomineerd voor de Awards!”

Tekst: Rikke Prent

 

 

VERS VOLGEN

     

SCHRIJF JE IN
VOOR DE NIEUWSBRIEF