09-03-2023

VERS magazine

Een kritische breakdown van de 2023 Oscarnominaties

We hebben het allemaal voorbij zien komen, de jaarlijkse Oscarnominaties: van nieuwkomers als Paul Mescal en Triangle of Sadness, tot Oscar-legendes Cate Blanchett en Avatar. De grote hoeveelheid namen wordt mij al snel te veel, laat staan wat de verschillende categorieën nu exact inhouden. Om mij door deze laatste voorbereidingsweek te slepen vroeg ik assistentie aan Timo Boer; een filmstudent die jaarlijks een overzicht maakt zodra de nominaties bekend zijn. 


Met een Bachelor Media en Cultuur op zak weet Timo als geen ander in filmanalyses te duiken, en maakt zijn Oscarfilm-ranglijsten ook graag openbaar op Instagram. “Vanaf mijn 17e probeer ik jaarlijks zoveel mogelijk Oscar-genomineerde films te kijken. Eerst deed ik dit omdat ik opzoek was naar goede films en ik dacht: die nominaties zullen vast wel goed zijn.” Nu kijkt hij kritischer naar de beoordelingen van de Academy; de welbekende organisatie achter de Oscars. Het is nou eenmaal niet zo simpel als ‘de beste film van het jaar wint’. Samen gingen we langs de belangrijkste categorieën op de ballot.  


Best Director

“Je kunt je denk ik wel voorstellen wanneer een film wordt genomineerd voor beste acteerwerk, kostuum of muziek, maar directing vond ik altijd lastig te begrijpen of te voorspellen.” Want; hoe weet je nou hoe een regisseur te werk is gegaan? Volgens Timo zie je dit terug in alles: cinematografie, casting, montage, art – het is allemaal een bewuste keuze van de regisseur. “Een film die er heel put together uitziet is een film die goed geregisseerd is.” Denk hierbij aan de absurdistische film ‘Everything Everywhere All at Once’ van Daniel Kwan en Daniel Scheinert. “Stel je krijgt een script waarin je leest dat twee vrouwen met worsten als vingers een relatie hebben en breien met hun voeten. Je moet wel een hele goede regisseur zijn als je dat op zo'n manier kan verfilmen dat het 'klopt' in het verhaal.” Geen wonder dus dat EEAAO maar liefst 11 keer kans zal maken op een Oscar.



Best Picture

“Biopics als ‘Elvis’ doen het altijd goed binnen de Academy. Als je een legende verfilmt moet je dat ook wel goed doen.” Toch is Timo kritisch: “hoe is dit een inspirerend karakter? Het is basically een soort Harry Styles van toen; een flamboyantere man die doet alsof ie heel vooruitstrevend is”. Voor alle Harry stans onder ons – geen zorgen – ik weet stiekem dat Timo fan is. Maar op filmniveau heeft hij wel een punt. Het zijn vaak veilige films die in deze categorie genomineerd worden. Neem bijvoorbeeld ‘The Fabelmans’; een semi-autobiografie van Steven Spielberg. “The Fabelmans is het soort film dat vaak in de prijzen valt, want Hollywood houdt van films over het maken van films.” 
 
Om dat gegeven beter te begrijpen moeten we eerst een duik nemen in de wereld van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Ik zag de Academy altijd voor me als een kleine elite die elke december samen rond de tafel ging, maar volgens Wikipedia gaat het over meer dan 6000 leden. “Met zoveel leden lijkt het niet zo’n exclusieve groep, maar over het algemeen kun je alleen maar uitgenodigd worden als lid, waar tevens strenge regels over bestaan. Dit is interessant om in je achterhoofd te houden als je de nominaties bekijkt. Tuurlijk zijn dit allemaal experts in hun vakgebied – van filmmontage tot acteren – maar het feit dat ze allemaal in de filmwereld werken maakt ze natuurlijk wel een beetje partijdig.” Niet gek dus dat ze betoverd zijn door een klassieke speelfilm als The Fabelmans, die de magie van de filmmaker tot leven wekt. Hiernaast is Spielberg ook zo’n big name dat het bijna ongekend is dat hij geen nominatie ontvangt. 
 
Extra opvallend aan de feitjes over de Academy is het gebrek aan diversiteit. Zo was voor de minimale paradigmaverschuiving in 2016 nog 94% van de leden wit, 77% cis-man en 86% ouder dan 50. Dit verklaart vervolgens weer de diversiteitsgebrekkige genomineerden. “Het komt vaak voor dat alleen witte mensen genomineerd worden. Belangrijk is ook om je hierbij bewust te zijn van het feit dat er binnen Hollywood relatief weinig goede rollen beschikbaar worden gemaakt voor niet-witte acteurs. Ook zien we dit jaar slechts mannelijke genomineerde regisseurs, terwijl films als ‘Women Talking’, ‘Aftersun’ en ‘The Woman King’ zeer goed ontvangen zijn.”


Best Adapted Screenplay / Best Original Screenplay

Mij is nooit helemaal duidelijk wat het verschil is tussen deze categorieën. Timo legt uit dat een adapted script vaak gebaseerd is op een boek, film of waargebeurd verhaal. En het woord zegt het al; een origineel script is nieuw geschreven. Hier is hij zelf groter fan van: “bij een adapted screenplay weet van je van tevoren sneller wat je gaat bekijken. Bij een original screenplay zie je wat mij betreft meer van de creativiteit van de maker.” Toch is het bij de Oscars belangrijk om te beseffen dat het niet alleen draait om of de film boeiend is of niet. Neem bijvoorbeeld ‘Glass Onion’, het vervolg van de bekende ‘Knives Out’. Timo en ik zijn het er beiden over eens dat het vervolg niet opbokst tegen het origineel. Toch heeft Glass Onion een nominatie te pakken. Hij legt uit dat het succes van de eerste film hier hoogstwaarschijnlijk aan bijdraagt. En vergeet ook zeker niet de cast vol Hollywood-sterren. 


Best Actor / Best Supporting Actor

Weer een categorie waarin Austin Butlers vertolking van Elvis Presley is genomineerd. Ergens logisch vindt Timo; Butler kan zelfs zijn personage niet loslaten. Op TikTok zien we eindeloos filmpjes voorbijkomen van de acteur die blijft praten in een zwaar jaren 50 accent; iets wat wij eigenlijk irritant vinden. Maar er valt wat te zeggen voor de impact van accenten in film. Neem bijvoorbeeld Colin Farell, die met zijn Ierse tongval de sterren van de hemel speelt in ‘The Banshees of Inisherin’. Farell is volgens Timo een acteur die in het verleden nooit eerder is overwogen bij de Oscars. “Hij speelt dan ook relatief vaak in films die niet worden gezien door de Academy. Maar deze gelukkig wel.” The Banshees lijkt op het eerste gezicht een kabbelende, wellicht saaie film over twee koppige Ierse mannen. Maar al snel wordt duidelijk dat er een diepere laag in verweven zit. Farells tegenspelers Brendan Gleeson (waarvan ik iedereen dacht te overtuigen dat het Hagrid was) en Barry Keoghan maken kans op Best Supporting Actor. Volgens Timo was dit te verwachten. Los van hun steengoede spel, vooral van de jonge Keoghan, krijgt een film vaker nominaties in nevencategorieën als deze ook in de hoofdcategorieën voorkomt. 



Best Actress / Best Supporting Actress

Eenmaal aangekomen bij Best Actress beginnen Timo en ik ons af te vragen of de door gender gescheiden categorieën ooit zullen vervallen. Neem bijvoorbeeld Emma Corrin: een groot, opkomend acteertalent. Iemand als Corrin die zich identificeert als non-binair zou hier tussen wal en schip vallen. Toch ziet Timo de toekomst zonnig in: “bijna 90% van de Academy leden zijn over een aantal decennia dood.” Tot die tijd moeten we hopen op de integratie van linkse filmpersonen binnen de organisatie. “Als er één industrie zou zijn waar zo’n verandering kan worden doorgevoerd, dan zou de filmwereld denk ik sneller zijn dan andere industrieën.” 
 
Het liefst ziet Timo de winst gaan naar Michelle Yeoh en Stephanie Hsu, die beiden zeer intense en dynamische rollen vervullen in Everything Everywhere All at Once. Toch ziet hij in dat Yeoh het waarschijnlijk zal verliezen van typische Oscar-actrices Cate Blanchett en Michelle Williams. Zo is Williams maar liefst 5 keer genomineerd, waardoor de mogelijkheid tot winnen steeds groter wordt. Ook over Angela Basset is hij kritisch: “ze was heel goed in ‘Black Panther’, maar er zou een regel moeten komen dat Marvel films niet genomineerd mogen worden. De klassieke oneliner  ‘he’s behind me isn’t he?’, om vervolgens iemand door de nek te steken, kan ik niet meer serieus nemen.” 


Best Cinematography / Best Sound 

De laatste categorieën die we bespreken schijnen gemakkelijk te voorspellen zijn. Als het gaat om cinematografie kijkt Timo naar de film die er esthetisch gezien het mooist uitziet. Ik dacht hierbij zelf meteen aan ‘Close’, maar Timo heeft die nog niet kunnen bekijken. Zijn keuze zou gaan naar ‘All Quiet on the Western Front’, een oorlogsfilm die volgens hem ook Best Sound zal winnen. “Als je in de bioscoop zit en het geluid staat gewoon fucking hard, dan zit je waarschijnlijk naar een Oscarwinnaar te kijken. En dat zijn vaak de oorlogsfilms.” 
 
Al met al kunnen we concluderen dat je de Oscarnominaties niet al te serieus moet nemen als ultieme filmgids. “Uiteindelijk bepaal je zelf wat wel en niet een goede film is.” Toch blijft Timo het leuk vinden om elk jaar de ballot uit te pluizen, waardoor hij weer een aantal films kan toevoegen aan zijn favorietenlijst op Letterboxd

 

• Anouk van Vliet

Eindredactie

 

VERS VOLGEN

     

SCHRIJF JE IN
VOOR DE NIEUWSBRIEF