Waarom weten filmmakers niets van coderen?

Nerds zijn er klaar mee . Na vijftien jaar digitale revolutie, hebben bèta’s met eentjes en nullen in de vingers er genoeg van om alleen maar onze problemen op te lossen. Zij zijn warempel ook creatief! Beeldschermen zijn hun doeken en codetaal is de verf. Software art of creatief coderen wordt steeds populairder en er worden schitterende dingen gemaakt.

Door: Laura Kemp
Augustus 2014

Creatief Coderen
Nerds zijn er klaar mee . Na vijftien jaar digitale revolutie, hebben bèta’s met eentjes en nullen in de vingers er genoeg van om alleen maar onze problemen op te lossen. Zij zijn warempel ook creatief! Beeldschermen zijn hun doeken en codetaal is de verf. Software art of creatief coderen wordt steeds populairder en er worden schitterende dingen gemaakt.

Filmmakers en cameramannen worden uitgedaagd met de mogelijkheden van het integreren van software in hun verhalende producties. In Amerika hebben avant garde beeldmakers al lang door dat ze de strijd tegen de digitale talenten gaan verliezen als ze niet inzien wat voor kansen er liggen bij creatief coderen. Online platforms waarin kruisbestuiving tussen de twee vakgebieden wordt gestimuleerd springen uit de grond. Zie bijvoorbeeld "The New Digital Storytelling Series". Een samenwerking tussen het MIT en filmmakermagazine waarin vragen worden gesteld als: waar let je op bij het samenstellen van een interactief team'' en 'hoe ziet de toekomst van het filmmaken eruit?' In Nederland groeit dit besef maar stroef. Dat is jammer.

Code voor je camera
Want de mogelijkheden van het combineren van codetaal en film zijn eindeloos.

.
Eerder dit jaar nam ik een kijkje bij Interactive Telecommunications Program aan de New York University. De opleiding omschrijft zichzelf als een “centrum voor het recent mogelijke" waar de wisselwerking tussen kunst, beeld en technologie wordt onderzocht. Een van de jonge docenten aan deze selectieve (en peperdure school) is James George. Hij mixt videotaal en computertaal met zijn uitvinding: RGBD. De RGBD Toolkit is een programma waarin HD Video wordt gecombineerd met een dieptesensor. Het resultaat is dat je de mensen die je filmt ziet als driedimensionale, bijna geschetste avatars. “Omdat wij in de digitale wereld eigenlijk al een soort avatars zijn, willen wij de mogelijkheid creëren om onze lichamen in filmtaal op avatars te laten lijken” zo zegt hij. Tot nu toe wordt de RGBD manier van filmen opgepikt bij Indie videoclips en mini-docu’s. Voorbeelden van deze hipheid zijn hier te vinden.

Gewelddadige geluiden uit actiefilms in bewegende spetters. Huh?

Videomaker Jeremy Rotsztain bekijkt film en software op meta-niveau en maakt er kunstwerken mee. Hij programmeert bewegende schilderijen waarin hij software en de geluiden van actiefilms combineert. In zijn serie Action Painting integreert hij de klassieke, expressionistische schilderstijl Action Paintings (bekend van schilders als Jackson Pollock) met geluiden van tien iconische actiefilms uit Hollywood. De woeste spetters van de action painting en het ritme van de geluiden van de actiefilms passen zo mooi bij elkaar, dat het vreemd lijkt dat niemand dat al had bedacht. Voor deze ‘bewegende schilderijen’ heeft Rotsztain software ontworpen die de kunstwerken via een algoritme laat reageren op de geluiden van de meest gewelddadige scènes. We horen schoten uit Terminator 2, stompende vuisten uit Fight Club en gierende achtervolgingen uit The Bourne Identity. Door de woeste serie van bewegende schilderijen worden er, zo zegt Rotsztain, “nieuwe betekenislagen” toegevoegd aan zowel het geweld waar wij zo van genieten als aan de expressionistische kunstvorm waarin de geluiden zijn geprogrammeerd. Wat deze betekenissen precies zijn laat hij aan de toeschouwer over, maar met de ondertitel Masculin Expressionism, geeft Rotsztain ons toch een subtiele hint.

Architectuurfictie
De allermooiste experimenten worden uitgevoerd door de club makers van Factory Fifteen. Het team maakt verhalende fictiefilms maar bouwt ook “architectuurfictie” waarin ze toekomstwerelden scheppen. Hun website is verplichte kost! Hieronder de making of van hun korte film “Jonah” over een klein vissersdorpje dat door een wonderbaarlijke vangst in no time een soort Afrikaanse Las Vegas wordt!

Nu hoeven scenaristen natuurlijk geen computerdeskundigen te worden en regisseurs geen software developers. Maar toch. Een kinderlijke nieuwsgierigheid naar creatief coderen en de bijbehorende kansen en ideeën, zijn zaken waar een nieuwe generatie verhalenvertellers niet meer onderuit komen! Als filmmakers controle willen houden over hun karakters en werelden, moeten ze leren communiceren met de programmeurs die de verhalen steeds meer visuele betekenis geven.