Op ontdekkingstocht tijdens International Film Festival Rotterdam

Als vast baken voor iedere Nederlandse filmliefhebber was de tijger van International Film Festival Rotterdam opnieuw door de hele stad te zien. Tijdens deze 53e editie was er een enorm diverse selectie, met veel ruimte om een persoonlijke draai aan je eigen programma te geven. Voor VERS ging ik voor de allereerste keer samen met vele andere aspirant filmmakers en cinefielen uit binnen- en buitenland op zoek naar inspiratie én mooie films.

Net als voor vele andere bezoekers was ook voor mij het wereldcinema een waar hoogtepunt. Vooral omdat deze films normaliter minder beschikbaar zijn voor het Nederlandse bioscooppubliek buiten IFFR. Het blijft speciaal om zoveel verschillende talen in volle zalen te horen voor de geprogrammeerde films uit Maleisië, Cambodja, Senegal, Oekraïne, Nieuw-Zeeland, Indonesië, Tunesië, Finland en Estland, en dit was alleen nog maar in mijn eigen samengestelde programma. Laat staan het prachtige wereldcinema dat ik nog gemist heb tussen de 440 titels die dit jaar op het filmfestival draaiden. 

Dit jaar gingen er veel Nederlandse films van debuterende makers in première. Zo was er het programma Koolhoven presenteert. Hierin werd een diverse groep aanstormende en talentvolle makers door Martin Koolhoven begeleid bij het maken van een middellange speelfilm. Hierin zaten o.a. Trauma Porn Club (2024) van regisseur Michael Middelkoop, met o.a. Sigrid Ten Napel en Kendrick Etmon en Venus (2024) van regisseur Gonzalo Fernandez Carmona met o.a. Sinem Kavus en Jonas Smulders.

Daarnaast waren er ook nog andere Nederlandse premières. Zo was er Bijt (2024) van debuterende regisseur Guido Coppis, Melk (2024) van Stefanie Kolk met o.a. Frieda Barnhard en - last but not least - ook de nieuwe feature van Steffen en Flip, Krazy House (2024). Met namen als Alicia Silverstone, Nick Frost en Gaite Jansen. Het is interessant om te zien hoe al deze Nederlandse films veel interessante gesprekken en polariserende meningen op gang brengen. De films werden goed bezocht, zo was het programma van Koolhoven presenteert beide keren uitverkocht.

Dit jaar wilde ik mezelf uitdagen om films buiten mijn comfortzone te kijken, waardoor ik de Tamil films in mijn planning stopte. Dit zijn vaak onafhankelijk geproduceerde genre films uit de liberale regio Tamil in het zuiden van India. Voor deze films was het bij bioscoop Cinerama vrij druk. Ik herkende regisseur Vetrimaaran al snel, omdat er veel mensen met hem op de foto gingen. Ook in zaal 1 ontstond er al gauw geschreeuw. Voor de vertoning van Viduthalai I&II (2024) waren ook populaire acteurs aanwezig.

Na een korte introductie volgde een van de leukste screenings die ik zelf ooit tijdens een filmfestival heb meegemaakt, met constant gejuich voor de held in deze epische militaire thriller. Ook achteraf was er een staande ovatie om kippenvel van te krijgen. Tijdens de Q&A had plots iedereen in de zaal een vraag; de stemming was écht speciaal. De volgende dag kwam deze Indiase thriller binnen op nummer 2 in de lijst voor de publieksprijs.  

Op de eerste dag van het festival wist ik nog amper iets over Indiase cinema, maar naar vele gepassioneerde gesprekken met fans en de mooie woorden van regisseurs als Vetrimaaran, Ram en Karthik Subbaraj was ook ik fan. Achteraf is Subarraj’s Jigarthanda Double X (2023) misschien wel mijn favoriete film van het festival. Ook omdat het mijn introductie is voor een enorme niche aan films waar ik volkomen onbekend mee was. 

Op IFFR heb ik veel kunnen leren van de vragen die vanuit de zaal aan regisseurs zoals Kaouther Ben Hania (Four Daughters), Amat Escalante (Lost in the Night) en Billy Woodberry (Mario) gesteld werden. Maar ook de gesprekken in de rij voor een film, voor iets experimenteels als Kiss Wagon (2024), zullen mij nog lang bij blijven. De brede opkomst uit Nederland en sowieso daarbuiten, van de belegen kenner die er ieder jaar opnieuw bij is tot de studenten die voor het eerst komen kijken zorgen samen voor een goede sfeer. Aan het eind merkte ik hoe een filmfestival een nieuwe maker veel inspiratie en nieuwe energie kan opleveren. Gepassioneerd zette ik na een lange dag nog een slag aan mijn eigen werk. 

Kortom: IFFR is een plek waar veel samenkomt dat creatieve energie af kan geven. Klinkt dit jou goed in de oren? Zou het dan zomaar kunnen dat IFFR volgend jaar ook op een bezoek van jou kan rekenen?